Begravelse

I dag va eg i begravelse t ein tiliare kollega. Eg kan ikkje akkurat sei at eg like sånt - syns d e så følelseslada, og for meg som sippe for ingenting e d gjerna litt slitsomt.. Uansett e begravelse ein gode måte å minnas den døde på, tenka på dei som sto an nær som familie og venna, og som nå ikkje lengar he ein nær blant seg.

Mannen he eg allti visst ken he vore ettesom han va lam i beinan, og følgeli satt i rullestol. Og mens eg satt der i kjerkå, som forøvrig va stappfull, va der ein som sa: Livet va ikkje ødelagt sjøl om han va ødelagt frå livet.

Døden kan koma brått på ken som helst. I kverdagen e sånt ofte vanskelig å komma på syns nå eg. Derfor e d så viktig at me teke vare på dei glade øyeblikkå så me he, og ikkje lar okke ødeleggast fordi live ikkje e heilt perfekt på alle andre måta...